En verder gaan we.....

Op 31 januari zijn wij vertrokken uit Benidorm, met een beetje pijn in het hart. Benidorm heeft werkelijk alles wat een vakantiehart begeert. Nu op weg naar nieuw avontuur. En avontuur hebben we gehad! Op weg naar camping Casablanca, in Zaneta, hoorden we van het ene op het andere moment een hard, regelmatig getik aan de rechtervoorzijde van de camper. Nadat we de camper tot stilstand hadden gebracht zagen we wat de reden van het getik was; er zat een dikke schroef met ringetje (het setje was gelukkig wel compleet!) in de band. Dat was schrikken, maar aan de overkant van de weg zat een garage, wat een geluk bij een ongeluk. Theo wilde bij de garage, als ze niet konden helpen, het reservewiel monteren. Meer over het reservewiel lezen jullie straks. De garage hielp ons niet met de band, maar gaf ons wel het adres van een bandenbedrijf, ongeveer 4 km verderop. De band liep niet leeg met onze, ongewenste, plug erin. Dus wij naar het volgende dorp om de band te laten maken. Daar aangekomen werden we opgewacht door de monteur, die waarschijnlijk via de mobiele tam-tam al op de hoogte was gesteld van onze komst. In een handomdraai werd alles gemaakt en, na het betalen van € 15 vertrokken wij weer. Uitstekende service voor een lief prijsje. En dan te bedenken dat Theo en ik in Nederland nog een discussie hebben gehad over het wel-of-niet meenemen van het reservewiel. Na de restauratie van de camper paste het reservewiel nergens meer in, aan of onder. Theo's argument was: ik heb nog nooit in de 50 jaar dat ik rij het reservewiel hoeven te gebruiken. Mijn argument was: als we geen reservewiel meenemen zal je zien dat er wel wat gebeurt. Nu was nog steeds het probleem, hoe nemen we het reservewiel dan mee? Tijdens mijn nachtelijke overpeinzingen had ik bedacht dat het wel stoer zou zijn om het wiel op de motorkap te monteren. Dat idee werd meteen van tafel geveegd door Theo, nu verder peinzen over een oplossing. Die had ik snel bedacht, als het rek nog op de camper had gezeten, dan hadden we daar het wiel aan vast kunnen zetten. Maar er was geen rek meer, en toen kwam Theo met de verdere uitwerking van het plan: we zetten het wiel met een grote bout vast op het dak, boven de toiletruimte. Zo gezegd, zo gedaan, het reservewiel is dus toch mee. Na het verlaten van de garage zijn we terechtgekomen op Camping Casablanca, een heel klein gezellig campinkje, van waaruit we op de fiets naar Murcia zijn gegaan. Prachtige fietstocht langs een rivier, met nog steeds een lekker zonnetje. 2 februari zijn we weer vertrokken. Nu naar camping Los Escullos, waar Irene ons opwachtte. Deze, zeer grote en luxe, camping ligt midden in de natuur. Gelukkig heeft de camping zelf een restaurant en een supermarkt, verder is er niet veel op loop- en fietsafstand. De dag na aankomst zijn we met Irene en Sandra en hun honden met de auto naar Rodalquilar gereden. Rodalquilar is een voormalig mijnstadje, waar je vrij en op eigen risico de mijnen kunt bezoeken. Voordat we de mijnen ingingen zijn we de ruïne van Cortijo del Frailes gaan bezoeken. Er is niet veel meer over van de, ooit zo mooie en indrukwekkende, boerderij waar een deel van de film The good, the bad and the ugly is opgenomen. Het is leuk om op internet de geschiedenis van het pand te bekijken. Na dit bezoek hebben we uren rondgedwaald in oude mijnschachten en- gangen. Met af en toe enorme dieptes waarover een paar planken waren gelegd en waar je echt een zaklamp moest hebben om niet in zo'n gat van oneindige diepte te vallen! Met de 2 loslopende honden heb ik echt in de rats gezeten dat er niet een in zo'n gat zou vallen. Maar gelukkig ging alles goed. Onze lunch hebben we opgegeten op een hoogte met prachtig uitzicht. Gabo de Gata is echt een aanrader om te bezoeken als je van natuur en wandelen houdt. Fietsen in dat gebied is een hele uitdaging met al die bergen. Op 7 februari zijn we vertrokken, niet wetende waar we naar toe zouden gaan. Tot dan toe hadden we afspraken staan om eerst Lotte, Martin en Constantijn te ontvangen in La Marina, daarna Sharissa en Brian in Benidorm en als laatste Irene te ontmoeten in Los Escullos. En nu ineens niets meer wat vast stond. Dan maar de kust afstruinen naar een leuk plaatsje dat niet erg toeristisch is, maar ook niet helemaal van de bewoonde wereld is afgesneden. Dat plaatsje vonden we in Torrenueva, een Spaans plaatsje aan de kust met Spanjolen. Daar zijn we op het strand gaan staan, officieel mag je in Spanje niet vrij kamperen, maar we hebben het erop gewaagd en zijn daar 2 nachten blijven staan. Heerlijk door het stadje gewandeld en uitgerust van alle beslommeringen. Op het strand ging de zon zo prachtig onder en wij stonden op de eerste rij en daarna was de nacht zo heerlijk donker en stil.